Never Pretend What You Are Not..!
Once there was a crow that lived near a farm-house. The owner of the farm had kept some pigeons and he fed them with grains regularly. The crow looked at the pigeons and envied them every day.
Once there was a crow that lived near a farm-house. The owner of the farm had kept some pigeons and he fed them with grains regularly. The crow looked at the pigeons and envied them every day.
When the crow decided to share the feed, the crow painted his body like that of pigeons and joined the pigeons as one of them. Crow eat the feed daily. The pigeons never suspected.
But one day, after the feed, the crow couldn′t control himself and started crying. The pigeons came to know that he was not one of them. They pecked at his body so mercilessly that it started bleeding.
The crow flew away to save his life and went straight to his own group. But because of his painted body, they refused to accept him. So, he was forced to flee in order to save himself and became a homeless wanderer.
ஒருமுறை பண்ணை வீட்டுக்கு அருகில் காகம் ஒன்று வாழ்ந்து வந்தது. பண்ணையின் உரிமையாளர் சில புறாக்களை வைத்திருந்தார், அவைகளுக்கு தொடர்ந்து தானியங்களை உணவளித்தார். புறாக்களை பார்த்து காகம் ஒவ்வொரு நாளும் பொறாமை கொண்டது.
காகம் உணவைப் பகிர்ந்துகொள்ள தீர்மானித்தபோது, காகம் புறாக்களைப் போல் தன் உடலில் வர்ணம் பூசிக் கொண்டு அவர்களுள் ஒன்றாக புறாக்களுடன் சேர்ந்துகொண்டது. தினமும் காகம் தீனியை சாப்பிட்டது. புறாக்களும் சந்தேகப்படவில்லை.
ஆனால், ஒருநாள், உணவுக்குப்பின், காகம் தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாமல், அழுதது. காகம் அவர்களுள் ஒருவர் இல்லை என்று அறிந்த புறாக்கள், இரக்கமின்றித் காகத்தின் உடலை கொத்தின, இரத்தம் வழிய ஆரம்பித்தது.
காகம் தனது உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள தனது சொந்தக் கூட்டத்திற்கு பறந்துச் சென்றது. ஆனால் வர்ணம் பூசப்பட்ட உடலின் காரணமாக, அதனுடைய கூட்டம் காகத்தை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தது. எனவே, அது தன்னை காப்பாற்றிக் கொள்ள வெளியேற வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தது, மற்றும் காகம் வீடற்று அலைந்து திரிய வேண்டியிருந்தது.
ஒருமுறை பண்ணை வீட்டுக்கு அருகில் காகம் ஒன்று வாழ்ந்து வந்தது. பண்ணையின் உரிமையாளர் சில புறாக்களை வைத்திருந்தார், அவைகளுக்கு தொடர்ந்து தானியங்களை உணவளித்தார். புறாக்களை பார்த்து காகம் ஒவ்வொரு நாளும் பொறாமை கொண்டது.
காகம் உணவைப் பகிர்ந்துகொள்ள தீர்மானித்தபோது, காகம் புறாக்களைப் போல் தன் உடலில் வர்ணம் பூசிக் கொண்டு அவர்களுள் ஒன்றாக புறாக்களுடன் சேர்ந்துகொண்டது. தினமும் காகம் தீனியை சாப்பிட்டது. புறாக்களும் சந்தேகப்படவில்லை.
ஆனால், ஒருநாள், உணவுக்குப்பின், காகம் தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாமல், அழுதது. காகம் அவர்களுள் ஒருவர் இல்லை என்று அறிந்த புறாக்கள், இரக்கமின்றித் காகத்தின் உடலை கொத்தின, இரத்தம் வழிய ஆரம்பித்தது.
காகம் தனது உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள தனது சொந்தக் கூட்டத்திற்கு பறந்துச் சென்றது. ஆனால் வர்ணம் பூசப்பட்ட உடலின் காரணமாக, அதனுடைய கூட்டம் காகத்தை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தது. எனவே, அது தன்னை காப்பாற்றிக் கொள்ள வெளியேற வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தது, மற்றும் காகம் வீடற்று அலைந்து திரிய வேண்டியிருந்தது.
